Ήταν ανάγκη το τσιμέντο στη Μερκάτη;

Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει έργα ανέγερσης παιδικής χαράς στην πλατεία Μερκάτη. Τα όργανα γυμναστικής που είχαν μπει εκεί που ήταν παλιά το ‘σκοινάκι’ μεταφέρθηκαν σε άλλες θέσεις στην πλατεία προς τη Γ.Παπανδρέου.

Αυτό όμως που μας προξένησε εντύπωση είναι το ότι ρίχτηκε τσιμέντο σε σημαντικό κομμάτι του εδάφους της πλατείας ώστε επάνω σε αυτό να μπει η εγκατάσταση της παιδικής χαράς. Η ερώτησή μας είναι απλή: ήταν ανάγκη αυτό; Δεν μπορούσαν να «πατήσει» η παιδική χαρά πάνω στο χώμα όπως γίνεται στις περισσότερες παιδικές χαρές (και στο δήμο μας);

Κάποτε έγιναν σοβαρές κινητοποιήσεις για να μην γίνουν τσιμέντο οι πλατείες της γειτονιάς μας με αφορμή την οικοδόμηση υπόγειων πάρκινγκ. Τώρα θα αρχίσουν να γίνονται έτσι;

dsc_0006

dsc_0007dsc_0005

Κατάληψη από τους εργαζομένους στην καθαριότητα του Δήμου

Την Τετάρτη 25/1 οι εργαζόμενοι του δήμου στην καθαριότητα πήραν κατά πλειοψηφία απόφαση για κατάληψη στους χώρους εργασίας 26 και 27/1, αποχή από την αποκομιδή σκουπιδιών το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα με νέα Γενική Συνέλευση για να αποφασίσουν την περαιτέρω πορεία τους. Διαμαρτύρονται για την έλλειψη μέσων ατομικής προστασίας που δικαιούνται για την υλοποίηση της εργασίας τους (μάσκες, γάντια κλπ.).

Ενδιαφέροντα είναι τα εξής:

– η πλειοψηφία του ΔΣ δεν είναι αντικυβερνητική…Έσπασε και κόσμος της «πλειοψηφίας» και ψήφισε για την αγωνιστική κινητοποίηση λόγω της έκτασης του προβλήματος και την έλλειψη εμπιστοσύνης σε όσα έλεγε σχετικά με τη λύση του θέματος η δημοτική αρχή.

– η πρόεδρος του ΔΣ (πρώην ΔΑΚΕ, μετά «ανεξάρτητη» με το μπλοκ Μπαλασόπουλου στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη μνημονιακή στροφή από ό,τι μάθαμε…) δεν στήριξε την απόφαση. Πρότεινε μορφές κινητοποίησης που δεν μπορεί καταστατικά καν να αποφασίσει ο σύλλογος από ό,τι μάθαμε.Αλλά δεν της πέρασε και βγήκε απόφαση που δείχνει ότι οι εργαζόμενοι είναι οργισμένοι με την κατάσταση…

δείτε παρακάτω την απόφαση του συλλόγου εργαζομένων:

Συνέχεια ανάγνωσης Κατάληψη από τους εργαζομένους στην καθαριότητα του Δήμου

Επίθεση σε λεωφορείο του ΟΑΣΑ στου Ζωγράφου

Επίθεση σε λεωφορείο του ΟΑΣΑ πραγματοποίησε ομάδα νεαρών το μεσημέρι στου Ζωγράφου.

Συγκεκριμένα, τέσσερα άτομα που βγήκαν από την Πανεπιστημιούπολη επιβάστηκαν στο όχημα, κατέστρεψαν τέσσερα ακυρωτικά μηχανήματα και διέφυγαν, επιστρέφοντας στην Πανεπιστημιούπολη.

Η Αστυνομία αναζητά τους δράστες.

πηγή: tvxs

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ο Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ Ζωγράφου, καλεί στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017 και ώρα 11:00, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ζωγράφου, Ανακρέοντος 60

 

Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Λεωνίδα Βαρδαρού

«Τόποι πολιτικής εξορίας – Μακρόνησος»

antistasi

Κίνημα στην Πόλη: ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Να σταματήσει το καθεστώς απλήρωτης εργασίας στους συμβασιούχους εργαζόμενους των ΟΤΑ.

Κανένας εργαζόμενος εκτεθειμένος σε θανατηφόρα ατυχήματα από την έλλειψη μέσων ατομικής προστασίας.

Οι εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση έρχονται για πολλοστή φορά  αντιμέτωποι με σειρά προβλημάτων που οξύνονται εξαιτίας των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών τις οποίες με θέρμη υποστηρίζει και εκτελεί ένα μεγάλο μέρος δημοτικών αρχών μεταξύ των οποίων και η Δημοτική Αρχή του Δήμου Ζωγράφου.

Ακόμη περιμένουν την υλοποίηση δεσμεύσεων του Υπουργείου Εσωτερικών για την υπογραφή της Σ.Σ.Ε και την απόδοση του εφάπαξ που έχουν καταβάλλει στα χρόνια του εργασιακού τους βίου. Σε δεινή οικονομική θέση βρίσκονται εργαζόμενοι που ανανεώνονται οι συμβάσεις τους για διάστημα μεγαλύτερο των 24 μηνών, αφού από τη μία η νομοθετική εξουσία με «κολοβές» διατάξεις επιτρέπει την ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και από την άλλη το Ελεγκτικό Συνέδριο αρνείται να εγκρίνει τη συνέχιση της μισθοδοσίας τους αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να προσφέρουν της εργασία τους αμισθί.

Συνέχεια ανάγνωσης Κίνημα στην Πόλη: ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Μπερντές: προβολή ντοκιμαντέρ “ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ”

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου – 21:00
“ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ” 2013, 95′
σκην. Γιάννης Χαριτίδης

Το ντοκιμαντέρ «Φωνές από το υπόγειο» περιγράφει ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό κολάζ, που αποτελείται από μαρτυρίες σχετικά με την άντεργκραουντ ελληνική σκηνή των δεκαετιών του ’60 και του ’70, την ψυχεδέλεια στα εικαστικά και στον κινηματογράφο, καθώς επίσης και τα λογοτεχνικά πειράματα που προέκυψαν μέσα από τη μίξη μπιτ και σουρεαλισμού στην ποίηση.

Ταυτόχρονα, είναι και μια δημιουργική συζήτηση για την -άλλες φορές αθέατη και άλλες φορές υπόγεια- καλλιτεχνική δράση προσωπικοτήτων σαν τον Λεωνίδα Χρηστάκη, τον Πάνο Κουτρουμπούση και τον Δημήτρη Πουλικάκο.

Όλων όσων, δηλαδή, άφησαν ένα ιδιαίτερο στίγμα στα ελληνικά πολιτιστικά δρώμενα στην προσπάθειά τους να αλλάξουν τον κόσμο μέσω της Τέχνης.

*στην προβολή θα βρίσκεται και ο σκηνοθέτης

 

voices-page-0011-212x300

πηγή: Μπερντές

Μπερντές: προβολή «Το πρόσωπο της ομίχλης»

provoli_web-212x300

Σκηνοθεσία: Sergei Loznitsa

Σενάριο: Vasiliy Bykov, Sergei Loznitsa
Ηθοποιοί: Vladimir Svirskiy (as Sushenya), Vladislav Abashin (as Burov), Sergey Kolesov (as Voitik), Nikita Peremotov (as Grisha), Yuliya Peresild (as Anelya)

Χώρα παραγωγής: Germany | Netherlands | Belarus | Russia | Latvia


Υπόθεση:
Δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ, το 1942. Η περιοχή είναι υπό γερμανική κατοχή και οι αντάρτες της περιοχής μάχονται με όλους τους τρόπους να προκαλέσουν ζημιά στον κατακτητή. Μια αμαξοστοιχία εκτροχιάζεται κοντά στο χωριό, όπου o Σουσένια, ένας εργαζόμενος στους σιδηροδρόμους, ζει με την οικογένειά του. Ο αθώος Σουσένια συλλαμβάνεται μαζί με την ομάδα των σαμποτέρ, αλλά ο γερμανός αξιωματικός αποφασίζει να μην τον κρεμάσουν με τους άλλους και τον ελευθερώνει. Οι φήμες για την προδοσία του Σουσένια εξαπλώνονται γρήγορα και οι αντάρτες Μπούροφ και Βόιτικ φθάνουν από το δάσος για να πάρουν εκδίκηση. Με την αγωνία ότι οι αντάρτες θα τον οδηγήσουν μέσα από το δάσος, όπου εκεί θα του έχουν στήσει ενέδρα, ο Σουσένια βρίσκει τον εαυτό του κι εκεί, βαθιά στο αρχαίο δάσος όπου δεν υπάρχουν πια ούτε φίλοι ούτε εχθροί και όπου η γραμμή μεταξύ προδοσίας και ηρωισμού εξαφανίζεται, αναγκάζεται να κάνει μια ηθική επιλογή κάτω από απολύτως ανήθικες συνθήκες.

πηγή: Μπερντές

Μπερντές: θεατρικό αναλόγιο “Η γραμμή της λήθης”

 

yy-151x300

 

“Η γραμμή της λήθης”
Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου, 21:00
Θεατρικό αναλόγιο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Κάρλος Φουέντες, ‘Κρυστάλλινα Σύνορα’.
Από την ομάδα “Οδοιπόροι”.

«Άνθρωποι στο σταυροδρόμι» είναι ο τίτλος μιας τσιγκογραφίας του μεγάλου μεξικάνου ζωγράφου Μπίγκο Ριβέρα που μαζί με τον Νταβίντ Σικέιρος θεωρούνται οι εκπρόσωποι της μεξικανικής αναγέννησης της νωπογραφίας. Είναι γνωστοί στον κόσμο για τις μνημειακές νωπογραφίες τους.

Το συγκεκριμένο έργο παραγγέλθηκε στο ζωγράφο από το κέντρο Νέλσον Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης το 1933 προκειμένου να κοσμήσει την κεντρική αίθουσα. Το έργο έγινε «δεκτό» με απίστευτες αντιδράσεις με διαδηλώσεις και οξείες επιθέσεις εφημερίδων και παραγόντων κάθε λογής συντηρητικών κύκλων και κληρικών, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς το 1934.

Ο λόγος: Επειδή περιείχε μεταξύ των άλλων τη μορφή του Λένιν. Ο Ριβέρα όμως την επόμενη χρονιά το ανασκεύασε και έκτοτε βρίσκεται και κοσμεί την Πόλη του Μεξικού.

Ο Κάρλος Φουέντες δεν είναι παρά ο συνεχιστής της μνημειακής ανθρώπινης νωπογραφίας, σύμφωνα με τους πιο έγκριτους κριτικούς ανήκει στο «λατινοαμερκάνικο μπουμ» όπως θα ονομαστεί η σπουδαία εκείνη λογοτεχνική κίνηση που εμφανίζεται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής από τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Μιας λογοτεχνικής κίνησης πεδίο σύγκρουσης και συνύπαρξης. Το πρωτόγονο και θαμπό παρελθόν της Λατινικής Αμερικής, οι πρώτες κοινότητες και άποικοι οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι επαναστάσεις συνυπάρχουν με τη ζωή των ανθρώπων και συμπληρώνουν την ταυτότητα των ηρώων.

Η ισχυρή δύναμη της παράδοσης συγκατοικεί αρμονικά με τον πειραματισμό και τη λογοτεχνική καινοτομία.

Η γλώσσα γεννιέται στη γη. Το μαγικό, το παραμύθι το θαύμα, η εξαύλωση της έκφρασης, αποτελούν στοιχεία του πραγματικού. Αυτός ο «μαγικός ρεαλισμός» όπως Θα ονομαστεί, αποτελεί δομικό στοιχείο της σπουδαίας αυτής λογοτεχνικής παραγωγής.

Τα έργα του είναι σπουδαία όχι γιατί καταγράφουν με τρόπο θαυμαστό, αλλά γιατί διεκδικούν. Διεκδικούν το παρόν – το παρόν όλων μας που δεν μπορεί να παρέλθει.

πηγή: Μπερντές